Najcenniejszą właściwością wełny, jak wiemy, jest ciepło. Ale bardzo ważne jest, aby wziąć pod uwagę, że to nie samo włókno nagrzewa się z powodu jakiegoś specjalnego składu chemicznego, ale powietrze jest niezawodnie uwięzione w tkaninie przez niezliczone sztywne „sprężyny”, które budują włókno wełniane.
Dlatego wartość tkaniny mierzy się nie przez jej grubość, ale przez czystość włókna i lekkość, zdolność do zatrzymywania jak największej ilości powietrza przy niskiej wadze. A styl wełnianej tkaniny powinien podkreślać właśnie tę godność.
Dlatego unikamy twardych, tłoczonych form. Aby nie obejmować krawędzi - ważne jest, aby zachować wrażenie objętości, zwiewności tkaniny - często stosuje się najbardziej czasochłonne i wyrafinowane wykończenie krawędzi - puch.
Oznacza to, że niewidoczna linia jest szyta od wewnątrz wzdłuż krawędzi deski za pomocą częstych ściegów ręcznych, zapinając obie tkaniny, a tym samym utrwalając kształt. Linia mety znajduje się w większej odległości od krawędzi. Formy płaszcza są najczęściej bezpłatne - ponieważ lekkość zawsze kojarzy się z wolnością. Tniemy tkaninę mniej za pomocą konstrukcyjnych linii, nie obciążamy wizualnie rzeczy, nie psujemy cennego materiału na próżno. Wszystko to dotyczy droższych zasłon. Płaszcze z nich są szyte przez wiele lat, więc style są klasyczne, ze starannie skalibrowanymi, często zaokrąglonymi konturami detali.
Kształtowana fikcja - wszelkiego rodzaju odważne artykulacje, ostre detale - wybieramy tańsze tkaniny wełniane z niewielkim dodatkiem włókna z czystej wełny. Ale tutaj obowiązuje zasada: lżejsze zasłony potrzebują swobodnych form, a gęste, ciężkie, jak tkanina, potrzebują wyraźnego projektu i detali dekoracyjnych. Im mniej materiał mówi samo za siebie, tym głośniej powinien się deklarować styl zdobienia.
