Rtęć jest substancją niebezpieczną. Jeśli termometr rtęci ulegnie awarii, musisz natychmiast podjąć środki i usunąć wszystko, co jest możliwe, dopóki organizmy w pobliżu nie będą miały czasu na zatrucie. Rtęć może dostać się do organizmu ludzkiego przez drogi oddechowe lub przewód pokarmowy - należy o tym pamiętać, eliminując konsekwencje.
Rtęć nie powinna mieć kontaktu z odsłoniętą skórą - zawsze należy nosić gumowe rękawiczki przed zebraniem. Staraj się nie wpuszczać nikogo do pomieszczenia, w którym rozbił się termometr - małe cząstki rtęci łatwo przylegają do powierzchni i mogą rozprzestrzeniać się dość daleko, jeśli przykleją się do czyichś butów.
Rtęć nie może zamiatać miotłą - pręty mogą zmielić kule do stanu pyłu, a ich zbieranie będzie trudniejsze. Zarówno cząstki rtęci, jak i kawałki rozbitego termometru należy ostrożnie zebrać w szklanym słoju wypełnionym zimną wodą - potrzebna jest woda, aby rtęć nie odparowała. Zamknij dokładnie pokrywę. Zbieraj małe kawałki i krople za pomocą strzykawki, gumowej żarówki, kawałka taśmy klejącej, nasączonej gazety.
Pomieszczenie musi być wentylowane - jeśli nadal pozostaną opary rtęci, powinny zniknąć przez okno. Miejsca, w których obecne były cząstki rtęci, należy traktować roztworem chloraminy lub wybielacza. Prowadzi to do utlenienia rtęci; przechodzi ona w stan nielotny. W skrajnych przypadkach, jeśli takie substancje nie były pod ręką, do przetworzenia konieczne jest przynajmniej przygotowanie gorącego roztworu sody i mydła - 40 g startego mydła i 30 g sody na litr wody.
