Jak często musisz przestrzegać uproszczonego podejścia przy wyborze stylu spośród tkanin z wzorem. Sukienki o najróżniejszych rozmiarach, rytmicznej naprzemienności, nastroju obrazu są cicho kopiowane. Ale jeśli zagłębisz się w zrozumienie natury rysunku, jak poszerzy się skala możliwych rozwiązań, a sukienki staną się bardziej wyraziste, ponieważ logika postaci jest zauważona i wzmocniona stylowo. Projektant mody, otrzymując kolejne zadanie, od dawna studiuje jego cechy konstrukcyjne, przyzwyczaja się do swojego tematu i zastanawia się, jakie elementy powiedzą temu stylowi. Decyduje, w której sylwetce najlepiej przejawia się jego piękno, wizerunek, który model będzie pasował.
Naucza tego stary kostium, w którym rysunek zawsze działał dla obrazu, był dostosowany do sylwetki i objętości sukienki. Przeglądamy książeczkę kostiumów. Przejrzyjmy strony historii. Gotycki: wszystkie formy stroju i wyglądu są rozciągnięte i niezwykle zwężone, linie sylwetki są proste i sztywne. I obraz - na gładkim tle najprostsze motywy rombów, trójkątów, suchych i poprawnie geometrycznie przedstawionych roślin, jakby porysowane igłą lub ułożone z drutu, rzadko są rozproszone. Nie można sobie wyobrazić pełnej krwi serii kwiatów na żywo. Wszystko jest surowe, zwięzłe i jakby wyolbrzymione - w zgodzie z ideałami surowej ascezy. W okresie renesansu sylwetka staje się potężna - ciężki materiał, ciężkie fałdy i ogromny tkany złotem - tylko jeden na gorsecie - siedem płatków róż. Rozmiar wzoru, okrągłość konturów, wybrzuszenie - wszystko to odzwierciedla ideał fizycznej świetności. Kolejne zdjęcie to rokoko. Kobieca lalka jest modna, delikatna i lekka, a zatem rysunek najdelikatniejszych kolorów: mistrzowsko wykonanych akwarelowych bukietów kwiatów, rzędów wąskich pasków przeplatanych girlandami kwiatowymi. Kolor, delikatny rysunek - wszystko jest małe, eleganckie, zabawne.
Początek XX wieku w stylu secesyjnym. Ideałem jest obraz duchowości: wielkie oczy, wspaniała fryzura uniesiona do góry, suknia spływająca z lekkich tkanin. Wzór jest skromny, delikatny, nie odwraca uwagi od głównej rzeczy w wyglądzie - duchowości twarzy, oczu. To mały groszek, drobny, jak mak, drobinki, kropki, najcieńsze gałęzie.
Lata 20. - obraz „industrialny”, w którym wiodącą sylwetką jest prostokątna sukienka w koszulę. A rysunek ma jedną geometrię: romby, prostokąty, groszek. Wykończenia - bezpośrednie obrzeże, geometryczne wstawki. W latach 30. obraz ten został zastąpiony przez coś wręcz przeciwnego - kobiecy, z długimi sukienkami, prawie do kostek, z płynną sylwetką i plastikowymi materiałami. A potem obraz się zmienia. W delikatnych kolorach zawiły wzór małych kwiatów jest elastyczny i liryczny, podobnie jak sama sukienka.
Moda mini, lata 60. Najbardziej spektakularna suknia w tym czasie ma wzór tak duży, że jeden motyw wystarczał na całą sukienkę. Oczywiste jest, że sama suknia jest tylko małą kamizelką o luźnej, rozkloszowanej sylwetce, a duży wzór zamknięty w małej formie ma tendencję do wychodzenia poza nią i wizualnie ją jeszcze bardziej zmniejsza.
Prawdopodobnie jest całkiem jasne, jak język rysunkowy jest wymowny i wyrazisty. Jak używać go w nowoczesny sposób? Dzisiaj, gdy głównym słowem jest styl, ważne jest, aby styl obrazu wzmocnił styl sukienki. I tutaj warto wiedzieć, że wszystkie wzory są podzielone na dwa typy. Jeden z nich jest statyczny. Motywy tutaj są symetryczne, ułożone w ścisły prostokąt lub szachownicę. Najczęściej są to wzory, motywy są geometryczne. Wymagają tego samego rygoru przy konstruowaniu stylu. Na przykład z „szachownicy” falbanki, skrzydła, rozkloszowane spódnice, zaokrąglone linie szwów nie są odpowiednie. Wszystkie krawędzie części powinny być ułożone w linii prostej, równoległej do linii kierunku wzoru, dlatego pożądana jest geometrycznie dokładna sylwetka, spódnice będą tylko proste lub plisowane, kołnierze i kieszenie - w kształcie prostokąta. Takie tkaniny są najczęściej dwukolorowe, a tutaj jest szczególnie dobre wykończenie w tonie wzoru, podkreślając projekt: szycie, lamówka, lamówka, paski, wstążki przy bramie.
Drugi rodzaj wzoru to dynamiczny, żywy, w którym wzory są swobodnie rozrzucone po materiale. Przeciwnie, nie jest „swobodnie”, jeśli jest zamknięty w geometrycznych, ścisłych formach cięcia. Wszelkie niepotrzebne szwy go uprzedzają. Zwłaszcza na plecach, które ogólnie uważa się za małżeństwo. Linie sylwetki harmonizują ze stylem wzoru. Im większy, żywszy obraz, tym bardziej powinien być zrelaksowany w sukience. Tam, gdzie to dostanie, w specyficznym stylu zadecyduje - w kleszczowej spódnicy, w obszernie złożonym rękawie, w staniku z kolanami -
Jeśli wzór jest duży, natychmiast dostrój się do faktu, że w tym przypadku nie zostaniesz ozdobiony stylem, ale jasnym, skutecznym kawałkiem tkaniny. Kup taki materiał z marginesem.
Jak zachować ostrożność, gdy trzeba coś „poprawić”, wygładzić, wygładzić wygląd! Młoda, pulchna kobieta obserwuje tkankę w kulistych pąkach. „Dokąd idziesz”, mówi przyjaciel. „Jest w tobie wystarczająco dużo i tak dalej”.
Nakładają na nią materiał. Twarz naprawdę zaczęła wyglądać na okrągłą, postać jest gęstsza. Próbowali innego - w delikatnych rozlanych akwarelach, ale postać wydawała się bezkształtna i niejasna jak sama tkanina. Ale tutaj w końcu znaleźli: lekkie kontury gałęzi o pionowym kierunku. I nastąpiło cudowne ustanie - zniknęła cała „krągłość”, kobieta stała się wysportowana i szczupła.
Oczywiście zauważyłeś, że w historii kostiumu dwukrotnie powtórzono duży wzór: gdy konieczne było nadanie figurze monumentalności, jeszcze większej objętości w czasach mini-mody.
Lepiej jest, aby chuda kobieta o spiczastych rysach zrezygnowała ze wszystkiego, co jest twarde i spiczaste na rysunku. Oczywiście nie należy całkowicie rezygnować z dominanty jego wyglądu, w przeciwnym razie styl obrazu zostanie utracony. Ale niech to będzie nie tylko wąski pasek, ale pasek na przemian z ornamentami kwiatowymi, który go zmiękczy. Groch - mniejsze, zaokrąglone kubki kwiatów z ostrymi liśćmi itp.
