Złącza temperaturowe utworzone w betonie mogą zmniejszyć prawdopodobieństwo odkształcenia monolitu z powodu zmian warunków zewnętrznych, w tym różnic temperatur i skoków w reżimie wilgotności.
Połączenia temperaturowe w betonowym monolicie są niezbędnym składnikiem, który wynika ze zmiany wymiarów geometrycznych płyty betonowej po zestaleniu w różnicach temperatur i wilgotności. Jeśli takie połączenia nie zostaną ułożone w betonie, w monolicie mogą wystąpić naprężenia wewnętrzne, deformacje i pęknięcia. Czynniki te zmniejszają właściwości wytrzymałościowe i trwałość konstrukcji. Połączenia temperaturowe mogą równomiernie rozłożyć dodatkowe obciążenia, z wyłączeniem deformacji.
Szew termiczny powinien być okresowo usuwany z ciał obcych i pyłu, aby mógł pełnić funkcję ochronną.
Cechy układu kompensatorów
Dopuszczalne jest uszczelnianie połączeń temperaturowych elastyczną mieszanką, która chroni przed zanieczyszczeniem bez wpływu na ich właściwości. Wyposaż szwy w odpowiednim czasie. Technologicznie poprawne jest cięcie świeżo ułożonej mieszanki po zmieleniu podstawy. Jeśli wykonasz pracę nieco później, po stwardnieniu na krawędziach mogą powstawać pęknięcia, które zmniejszają wytrzymałość betonu.
Proces tworzenia szwów musi być przeprowadzony 12 godzin po zakończeniu nalewania. Jeśli prace przeprowadzono w niskich temperaturach, cięcie należy przeprowadzić po 24 godzinach.
Przed rozpoczęciem pracy należy obliczyć głębokość szwu, powinna ona być równa granicy 1 / 3-1 / 4 grubości jastrychu betonowego. Prace należy wykonywać zgodnie z odstępem czasu cięcia. Przecięta siatka powinna być wolna od wewnętrznych szwów, jak pęknięcia początkowo powstają w miejscach wewnętrznych narożników.
Szwy nie powinny zbiegać się w kształcie litery T. Siatka powinna być pozbawiona obszarów o trójkątnych kątach, ponieważ początkowo deformacja zaczyna się pod ostrymi kątami. Jeśli trójkątny kształt nie może zostać wykluczony, powinien być wykonany co najmniej równoboczny.
Tworząc szwy, mistrz tworzy strefę osłabienia, co pozwala betonowi pękać w tej strefie, a nie losowo. Krawędzie pęknięć mają pewną szorstkość, co nie pozwala na występowanie przemieszczeń pionowych, dopóki pęknięcie nie stanie się nadmiernie szerokie.
